این نسخه با وقف نامهای از همایون گورکانی ابتدا از بقعه شیخ الصفی الدین اردبیلی به کاخ گلستان و سپس به موزه ملی ایران منتقل شده است. همایون دومین پادشاه مغول هند است که تاج و تخت گورکانی را برای چند سال از دست داد و به ایران پناهنده شد و دوباره به کمک صفویان آن را پس گرفت. در زمان حضور در ایران برای نشان دادن احترام و ارادت به خاندان صفوی به زیارت آستان شیخ صفی الدین اردبیلی مشرف شد. بازگشت همایون از ایران همراه با گروهی از نجبای بزرگ ایرانی بود و نشانگر تغییرات مهمی در دربار گورکانی است.
نسخه خطی قرآن کریم پیش رو به خطوط محقق، ثلث و نسخ که در اصطلاح کتابآرایی به سه خطی یا چهرخطی معروف است بدون رقم و دارای تاریخ 952 هجری قمری است. قطع نسخه رحلی بزرگ با 758 صفحه که به صورت یازده سطر در هر صفحه کتابت شدهاست.
جلد این مصحف قرآن دارای سرطبل است و از بیرون دارای نقوش ترنج، سر ترنج، لچکیو حاشیه بازوبندی است و اندرون نیز ترنج دار با حاشیه مزین به نقوش بازوبندی معرق است. جلد این نسخه دارای کتیبه « لایسمه الا المطهرون من رب العالمین» است.
در انتهای نسخه وقف نامهای با این مضمون که محمد همایون بن ظهیرالدین محمد بابر، پادشاه هندوستان این نسخه را وقف آستان شیخ صفی الدین نموده و وقف نامه به خط همایون در تاریخ دهم رجب 952 هجری قمری در باغ قریه خلشک نوشته شده است.
منبع: موزه ملی ایران