یكی از حسّاس ترین و مهمّترین بخش روابط میان دو ملّت ایران و هند، وجود اشتراکات قومی و پیوندهای دیرینه فرهنگی و اجتماعی این دوسرزمین پهناور و كهنسال است. هر چند روابط ایران و هند داستانی کهن و چند هزار ساله است، امّا با ورود اسلام به شبه قاره هند و تشكیل حكومت های اسلامی در طول قرن های متمادی، ارتباط هند باسرزمینهای اسلامی به ویژه ایران بیشتر شد. در این دوره زبان فارسی به مدت هشتصد سال به عنوان زبان اداری و دربار هند استفاده می شد و سبب بروز تحوّلات سیاسی، اجتماعی و فرهنگی بسیاری شده است.
به واسطه تبلیغ دین اسلام توسط عرفای ایرانی، مهاجرت هنرمندان و اندیشمندان فارسی زبان و همچنین ارتباط تجاری هند با ایران، زبان فارسی نفوذ گسترده ای در شبه قاره ی هند پیدا کرد، به نحوی که تمامی نامه ها، مکاتبات و کتاب های علمی و مذهبی به زبان فارسی نگارش می شد. با به روی کار آمدن حکومت گورکانی و نفوذ قابل توجه فرهنگ ایرانی در این سلسله، زبان فارسی در شبه قاره هند به صورت روزافزونی گسترش یافت. تأثیر این آمیزش فرهنگی در سایة اسلام تحوّلات جدیدی را در زمینههای مختلف، به همراه داشت. تا جایی که امروز بخش اعظمی از میراث فرهنگی هندوستان با فرهنگ ایرانی گره خورده است. زبان فارسی که سال ها به عنوان فصل مشترک فرهنگی و هویتی ایران و هند محسوب می شد به تدریج به دلیل تحولات اجتماعی و سیاسی هند منسوخ شده و میراث آن رو به زوال است.
مرکز بین المللی میکروفیلم نور در سال ۱۳۶۴ به امر مقام معظم رهبری و با همت دکتر مهدی خواجه پیری برای حفظ میراث ایرانی و اسلامی در هند، در محل خانه فرهنگ ایران در دهلی نو تاسیس شد. تاسیس این مرکز مقارن با چهارصدمین سالگرد شهادت علامه قاضی نورالله شوشتری فقیه، محدث و عالم بزرگ شیعه بود. از همین رو، نام مرکز با نام این عالم ربانی مزین شده است.
در راستای پیشبرد اهداف فوق بخش ها و فعالیت های مرکز میکروفیلم نور بدین شرح می باشد:
- آرشیو میکروفیلم و مرکز اسناد تصویری
تهیه میکرو فیلم و تصویر دیجیتال بیش از ۶۰ هزار نسخه های خطی فارسی، عربی و اردو کتابخانه های هند از جمله فعالیت های این مرکز در حوزه ی مدیریت دانش و اطلاعات است. این حجم اطلاعات از طریق عقد تفاهم نامه در قالب مشارکت های دو سویه با بیش از ۲۰ کتابخانه، دانشگاه، مرکز اسناد و دیگر مراکز فرهنگی آموزشی انجام شده است که از آن جمله می توان به آرشیو ملی هند، کتابخانه مولانا آزاد دانشگاه علیگر، کتابخانه درگاه پیر محمد شاه احمد آباد، کتابخانه، مدرسه و جامعه سلطانیه لکهنو، کتابخانه درگاه شاه ابوالخیر دهلی، کتابخانه ذاکر حسین دانشگاه جامعه ملی اسلامیه دهلی نو و کتابخانه ایوان غالب دهلی نو اشاره کرد.