نسخه مصور و تذهیب شده شاهنامه فردوسی با دیباچه بایسنغر میرزا

شاهنامه ای متعلق به دوره صفوی شامل ۴۸ نگاره در کتابخانه بریتانیا وجود دارد که در شش نگاره رقم محمد یوسف مشاهده می شود. نام کاتب این شاهنامه «دوست محمد ابن درویش محمد كربلائی درخچی» ذکر شده است اما اطلاعات دقیقی از وی در دست نیست. سال کتابت اثر ماه ربیع الاخر 850 ه.ق. آورده شده که از نظر زمانی با نگارگر و سبک نگارگری و کتابت منطبق نیست. با بررسی دقیق‌تر، نشانه‌هایی از وجود یک صفر قبل از رقم پنج دیده می‌شود. همچنین، به نظر می‌رسد رقم دوم “هشت” با جوهر متفاوتی نوشته شده باشد که احتمال تغییر تاریخ اصلی  ۱۰۵۰ ه.ق. را تقویت می‌کند.

این شاهنامه پیش از ورود به کتابخانه بریتانیا، سفری جالب داشته است. ظاهراً بسته‌ای که حاوی این اثر بود بدون پرداخت هزینه پستی و بدون هیچ توضیحی به اداره پست بمبئی تحویل داده شده است. سر جرج بردوود، از کارمندان بازنشسته دولت هند، این بسته را به دفتر هند در لندن تحویل داد و سرانجام این شاهنامه به کتابخانه بریتانیا راه یافت. هویت فردی که این شاهنامه را ارسال کرده است، همچنان ناشناخته باقی مانده، اما رقمی با نام فرماجی شاپوری دهونجی بوی در تاریخ 1874 بر روی یکی از برگ های شاهنامه می‌شود. این شاهنامه شامل 524 صفحه است که در ابعاد ۳۵۶ × ۲۲۲ میلی‌متر به خط نستعلیق کتابت شده و در سال 1903 به کتابخانه بریتانیا راه یافت.

محمدیوسف یا محمدیوسف‌الحسینی یا حسینی‌مصور هنرمند نگارگر قرن یازدهم ه.ق.  است. وی به عنوان یکی از نقاشان مکتب اصفهان، شاگرد و پیرو سبک رضا عباسی  بود. آثارش کتاب‌آرایی و نقاشی‌های تک برگی را ( که در قرن هفدهم میلادی در ایران از محبوبیت زیادی برخوردار بود ) شامل می‌شود. او در دربار شاه صفی و شاه عباس دوم کار می‌کرد.

منبع: کتابخانه بریتانیا، شماره بازیابی اثر: IO Islamic 3682