مدرسه علمیه مروی یکی از مدارس حوزه علمیه تهران است، که توسط محمد حسین خان از نزدیکان فتحعلیشاه قاجار وقف شد. محمد حسین خان مروی که ثروت بسیاری داشت آثار خیری چون مدرسه، مسجد، باغ و بازارچه مروی را در تهران از خود بر جای گذاشت و تمام املاک خود را برای مسجد و مدرسه خویش وقف کرد
تاریخ تأسیس کتابخانه مدرسه واقع در ضلع شمال غربی، با تاریخ بنای مدرسه یکی است. بانی مدرسه از روز اول به فکر کتابخانه و تهیه کتابهای لازم برای علما و طلاب بود، و تعداد زیادی از کتابهای این کتابخانه توسط او خریداری و تهیه شد.
در وقفنامه تصریح شده است که اگر کتابی تلف یا معیوب شود، متولی بایستی - در صورت امکان - قیمت آن را از شخصی که کتاب را معیوب کرده است بگیرد، و در اصلاح عیب یا خرید همان کتاب صرف کند. همچنین طبق وقفنامه، متولی بایستی هر سال بخشی از درآمد مدرسه را صرف خرید کتابهای روایی و فقهی نماید، و بر طالبان مدرسه وقف نماید. واقف استفاده طلاب متدین تهران را از کتابخانه مدرسه مروی، مجاز دانسته است.
به جزمحمد حسین خان مروی - که تعداد زیادی از نسخههای خطی قدیمی مدرسه یادگار او میباشد و سیاهههای از آن در وقفنامه آمده است-، افراد دیگری هم کتاب وقف کتابخانه مدرسه کردهاند. سید حسین قمی یکی از این واقفان است که در سال ۱۳۲۰ ه. ق، دهها کتاب به کتابخانه مدرسه مروی وقف کرده است. رضا دامغانی یکی دیگر از وقف کنندههای کتاب است که در سال ۱۲۸۵ق برخی از کتابها را وقف کتابخانه کرده است. شیخ عبدالحسین نامی هم در سال ۱۲۸۷ ه.ق تعدادی کتاب وقف بر مدرسه کرده است که البته نباید او را با متولی و بانی مدرسه و مسجد، شیخ عبدالحسین اشتباه گرفت. این کتابخانه کلاً دارای ۱۰۵۰ نسخه کتابخانه خطی و ۸۰۰۰ نسخه چاپ است که بیشتر آنها در زمینههای مختلف علوم اسلامی است.