اخلاق ناصري
توسط: خواجه نصيرالدين طوسي (۵۷۹–۶۵۳ ق.)
آغاز: حمد بي‌حد و مدح بي‌عد لايق حضرت مالک‌الملکي باشد که همچنان‌که در بدو فطرت اولي [...]
پایان:
توضیحات: کتابي درباره اخلاق فردي، اجتماعي و خانوادگي است که راه‌هاي حفظ سلامت نَفْس و معالجه امراض آن، بيان مراتب سعادت، تدبير اموال و اولاد، فضيلت محبت و صداقت، و همچنين آداب حکومت‌داري و معاشرت با مردم، بخش‌هايي از مطالب اين کتاب است. اين کتاب قديمي‌ترين اثر «خواجه نصيرالدين» است. وي در سال ۶۳۳ ق.به درخواست «ناصرالدين محتشم»، حاکم نزاريان، آن را نوشته و در مقدمه آن به مدح و ستايش حاکمان پرداخته است. وي پس از رهايي از حکومت، مدح و ستايش مذکور را حذف کرد و آن را ناشي از اضطرار دانست. اين کتاب، ترجمه‌اي است از کتاب «تهذيب الاخلاق» نوشته «ابوعلي مسکويه» که روشي عقلي- تحليلي دارد و از ديد يک طبيب، براي سلامت جان و دور کردن بيماري‌هاي روحي از آن، سخن مي‌گويد. اين نسخه از «اخلاق ناصري» مشتمل بر مقدمه‌اي کوتاه در تعريف حکمت و حکمت عملي است که در قالب سه مقاله نگاشته شده است. در آخر کتاب ترقيمه نوشته نشده است.
تاریخ کتابت:
کاتب: