الفيه

توسط: محمد بن عبدالله بن مالک طائي جَياني (متوفي: ۶۷۲ ق.)

آغاز: تقرب الاقصي بلفظ موجز و تبسط البذل بوعد منجز [...]

پایان:

توضیحات: منظومه‌اي به عربي در حدود هزار بيت، با نام اصلي «الخلاصة الالفيه در صرف و نحو». اين اثر گزيده «الکافية الشافيه»، منظومه‌اي بزرگ‌تر از همين سُراينده، است؛ و از همان آغاز، به‌عنوان يک متن آموزشي، با اقبال نحويان مواجه؛ و شرح، حاشيه و تعليق بسياري بر آن نوشته شده است. ازجمله شرح فرزند سُراينده به نام «بدرالدين»، معروف «به ابن الناظم»، «شرح ابن عقيل»، «شرح ابن هشام» و «شرح سيوطي». الفيه به زبان‌هاي اروپايي نيز برگردانده شده است. آغازه افتادگي دارد.

تاریخ کتابت:

کاتب: